از نظر مقدار و حجم،97.2درصد از آب هاي موجود در سياره ي زمين در اقيانوس ها و درياها انباشته شده اند(شور) و فقط 2.8درصد از آب ها(شيرين1) به شکل رودها0.0001درصد، يخچال ها2.15درصد، درياچه ها 0.017درصد، آب موجود در اتمسفر0.001درصد و آب موجود در خاک ها0.005درصد، آب هاي زيرزميني 0.62درصد و... مي باشند. متأسفانه براي مصرف اين مقدار آب نيز محدوديت هايي هست،زيرا از 2.8درصد آب هاي شيرين جهان، 2.15درصد از آن ها به شکل يخ در يخچال هاي قطبي و کوهستاني قرار دارند و کمتر از 0.65درصد از اين آب ها در دسترس است.
حتي با همه ي آبي که در اقيانوس هاي دنيا وجود دارند، از راه نمک زايي تنها مي توانيم کم تر از نيم درصد از نياز انسان به آب شيرين را تأ مين کنيم. نياز ساليانه ي آدمي در حدود ????کيلومتر مکعب آب شيرين است. با اين که آب کافي براي همه وجود دارد، اما کمبودهاي محلي در حال فزون شدن اند. آب شيرين کن دريايي
پس چرا نمي کوشيم با نمک زدايي آب درياها اين کمبود ها را برطرف کنيم و عطش نياز روز افزون جامعه ها را فرو نشانيم؟
مشکل اين است که شيرين کردن آب دريا به مقدار زيادي انرژي نياز دارد. نمک به آساني در آب حل مي شود وپيوندهايي نيرومند ايجاد مي کند که درهم شکستن شان دشوار است. هم انرژي و هم فناوري مورد نياز براي نمک زدايي هزينه ي زيادي دارند و به همين دليل اين فرايند بسيار گران تمام مي شود. البته بسته به دستمزد نيروي کار و قيمت انرژي در جاهاي مختلف اين هزينه ها متفاوت است(در آمريکا از ? تا بيش از ? دلار).
بهايي که براي آب شيرين رودخانه يا چاه مي پردازيم از يک دهم اين قيمت هم کمتر است، حتي کشاورزان از اين هم کمتر پرداخت مي کنند. اما اين فاصله در حال کاهش است، زيرا کم کم هزينه يافتن منابع آب هاي تازه زيرزميني و يا احداث سدهاي جديد رو به افزايش اند. واين مسأله موجب مي شود نمک زدايي به عنوان يکي از راه هاي تأمين آب آشاميدني مطرح شود.
بر اساس آمارهاي اتحاديه ي بين المللي نمک زدايي در سال ????، ????? کارخانه آب شيرين کن در سراسر جهان فعال بوده اند که در حدود?/??ميليارد ليتر آب شيرين در هر روز توليد کرده اند. بسياري از اين کارخانه ها درکشورهايي مانند عربستان سعودي کار مي کنند. در اين کشورها انرژي بهاي اندکي دارد.
اما چگونه با استفاده از انرژي آب از نمک جدا مي شود؟
براي شکستن پيوندهاي آب شور دو راه اساسي وجود دارد؛ تقطير گرمايي و جدايش غشايي.
?- تقطير گرمايي: در اين شيوه از گرما براي تبخير آب استفاده مي شود وپس از بر جاي ماندن نمک، بخار آب چگاليده و بر اثر سرمايش به آب تبديل مي شود.
?- جدايش غشايي: معمول ترين شيوه است که روش اسمز وارون نام گرفته است. در اين روش با گذراندن آب دريا از ميان يک پرده ي نيمه تراوا نمک از آن جدا مي شود. اين فناوري نسبت به روش اول انرژي کمتري مصرف مي کند.